
بهترین پتانسیل درمانی پزشکی مدرن وابسته به منبعی است که بهطور سیستماتیک خالی است: زمان و ظرفیت خالی برای شنیدن حرف بیماران، نشستن پای حرفهای بیماران و یادگرفتن اینکه چه چیزهایی برای آنها مهم است و چه چیزهایی برایشان مهم نیست. برخی از متخصصان بهداشت با اعلام عدم موافقت در این باره، مدعی شدهاند که حجم کار و فشردگی دیگر فاکتورهای پزشکی بهجایی رسیده است که گفتوگوی واقعی با بیماران و اختصاص زمان طولانی برای هریک از آنها امکانپذیر و عملی نیست.
ما به عنوان پزشک مراقبتهای ویژه؛ کسی که بیماریهای سخت و بحرانی را هدایت میکند و پژوهشگران خدمات بهداشتی که با صدها بیمار مصاحبه میکنند و پای حرفهای آنها مینشینند و دکترها و پرستارها تجاربی داریم که به ما یاد داده است؛ مراقبتهای عجولانه، هزینههای پنهان و اقتصادی غلط را موجب میشود. بهعبارت دیگر با این روش ممکن است که بتوان در کوتاهمدت سرمایهای را پسانداز کرد اما در درازمدت موجب از بین رفتن سرمایه خواهد شد.